Фразеология у лiчбах

Калі звярнуцца да сучаснай беларускай ( а таксама рускай) лінгвістычнай літаратуры, то няцяжка заўважыць, што ў манаграфіях, навучальных дапаможніках і артыкулах іх аўтары звычайна оба зусім абмінаюць колькасныя характарыстыкі моўных з’яў, або абмяжоўваюцца адгаворкамі неакрэсленага характару. Вось некалькі прыкладаў з навучальнага дапаможніка для універсітэтаў: “Мноства слоў маюць не адно, а два і больш значэнняў”; “Фразеалагізмы ў значнай сваёй частцы монасемантычныя… У параўнанні з мнагазначнасцю слоў полісемія фразеалагічных адзінак – з’ява абмежаваная”; “ Значнай частцы фразеалагізмаў уласціва варыянтнасць”; “Кніжных фразеалагізмаў у сучаснай беларускай літаратурнай мове параўнальна нямнога”.

Іншы раз у мовазнаўчых працах падаюцца нічым не пацверджаныя звесткі, якія дэзінфармуюць чытача, уводзяць яго ў зман. Напрыклад, у навучальным дапаможніку чытаем: “Калі параўнаюць у колькасных адносінах лексічную і фразеалагічную мнагазначнасць, то можно адзначыць, што большасць слоў з’яўляюцца мнагазначнымі, а большасць фразеалагізмаў мае па адным значэнні”.