Инвестициялық қызметтің экономикалық мәні мен мазмұны

Бірақ әлемдік инвестиция жасау  тәжірибесі тек қана тиімділіктің ақшалай  бағалануы жеткіліксіз екенін көрсетіп отыр. Әсіресе, мұндай тәсілдік инфляцияның  ауыздықсыз кеткен жағдайында, су түбіне мүлдем батырады. Сондықтан ақшалай  бағалауды техникалық есептеумен толықтыру  керек болады.

2) Тиімділіктің ақшалай және  техникалық белгілерінің үйлесімділігі.  Бұл тәсіл сенімдірек болады. Өйткені инвестициялық жобаға  салынған технологияға көп жағдай  байланысты. Өндірістік күш-қарқынның  артуының өзі тікелей технологияға  қарай болады да, осыдан барып,  инвестициялық мақсаттардың жүзеге  асуына себебін тигізеді.

3) Тиімділікті бағалаудағы таза  түріндегі техникалық тәсіл. Бұл  бизнестегі нарықтық бағалауды  есепке алмайды, сондықтан оның  қолданылуы: әзірше Қазақстан жағдайында  басты орында болмай тұр.

4. Үйренушілік шығындар принципі.

Үйренушілік шығындар деген не? Бұл - жаңа инвестицяялық ортаға үйренуге байланысты болған барлық шығындар. Бұларды  қайта құрудан және кадрларды  қайта даярлаудан жоғалтқан өнім шығарумен өлшенеді, жаңа жабдықтар  қойылғанда, оны конъюнктура өзгеруіне  қарай, қайтадан өзгертіп, құрастыру  керек болады. Уақытша жоғалту  деген - табысты да жоғалтумен бірдей деп есептелінеді.

Әрқашанда да жаңа инвестиция жөніндегі  шешім мен оны іс жүзінде асыру, орнын толтыру арасында уақытша  қалып қоюшылық «лаг» бола береді. Бірден үйренушілік болмайды. Қандай да болмасын үйренушіліктің өзінің шығындары  болады: жаңа хабарлар керек, жаңа технология, кадрларды қайта даярлауға қаржы  керек болады. Бұлай болмағанда, тездету үшін төлеу керек. Мысалы, жаңа заводты қайта салу керек  болады, оны жарты жыл ішінде. Бірақ мұндай құрылыстың құны "алтынмен" тең болып кетеді. Өндірістік инвестицияаудағы үйренушілік шығындары одан да асып кетеді. Жабдықтарды орнаттық делік, технологиясы да дұрысталды. Бірақ  нарықтық конъюнктура өзгерді де, енді технологияны қайтадан өзгертіп, оған орай жабдықтарды да қайтадан жаңғырту керектігі туады.

Қол жұмыстарын машинамен ауыстырғыңыз келді делік. Бұл да белгілі үйренушілік  шығындарды керек етеді (тура және жанамалық). Солардың кейбіреулерін ғана атайық: кадрларды қайта даярлау, ескі жабдықтарды сатып, жаңаларын орнату, жұмысшылар мен қызметкерлерге жұмыс істемеген уақыттары үшін төлеу керек (тиісті қысқартулар операцияларды), ескі келісім шарттардың орындалмай қалғандарына айыппұл төлеу.

Мұнан туындайтын қорытынды : үйренушілік шығындарды жаңадан өндірілген өнімдерді сататын бағаға қосып жіберу. Бұл баға өндіріске қажетті шикізат, материалдар, технологиялар, жабдықтарға кететін бағалардан жоғары болғанда ғана, бұл вариант бойынша капиталды салудың артықтығы айқын көрінеді. Сіздің өнімге сұраным көбейген сайын, үйренушілік шығынына да іркілмей бара беретін боласыз.

Сұраным бағасы ұсыным бағасынан көп  болып, ең бастысы көп уақыт осылай тұра берсе, сіздің үйренушілік шығындарына  қарамай-ақ , бұл инвестицияларыңыздың тиімділігін тәжірибе толық көрсетіп берді.

 
5. Мультипликаторлық (көбейткіш)  принципі. Мультипликаторлық принцип  салалардың өзара байланыстылығына  сүйенеді. Бұл дегенің, мәселен,  автомобильге деген сұраным өзінен  өзі келеді де оның технологиялық  істеріне керек тауарларға да  сұранымды арттырады: металдар, пластмасса, резина және тағы басқалар. Өңдіріс  технологиясын білу арқылы өзара  қатынастық коэфффициенттерді есептеп  шығаруға мүмкіндік туғызады. Мысалы, егер биржалық баға белгілеуде  машина жасаудың құны көтерілетіні  белгілі болса, машина жасаудың  технологиялық байланыстылығы бізге  белгілі болғандықтан (басқа салалармен), алдын-ала бұл байланыстылықтың  мультипликациялық күшті әсерін  есептеп шығара аламыз. Мәселен,  фирма машина жасауға пластмаса  шығарады делік. Сөйтіп, келешектегі  кірістің қандай болатынын білесіз.  Мультипликатор арқылы салалар  арасында байланыстылықты анық  көрсетіп, оны сан жағынан да  білдіреді.[2; 67] Күш беруші саланың  мультипликатор арқылы нәтижесі  әр түрлі және әр түрлі уақытта  болады. Егер мысалы, ондай тасыңыз  ауыл шаруашылық техникасы болса,  онда мультипликатор және технологияны  жақсы білуіңіз арқылы толқынның  сізге қашан кәсіпорнына келетінін,  кірісті көтере немесе азайта  ма, бәрін есептеп аласыз. Инвестициялық  стратегияда мұны да есептеу  қажет болады. Мультипликатордың  күш әсерінің азаюы сіздің  кәсіпорны саласының басқа саладағы - генераторлық сұраным мен кірісінен  біртіндеп алыстай беруіне қарай  болады. Кейіннен мультипликатордың  күш әсері уақыты жеткен сайын  әлсірей бастайды. Мұнан кейін  күш беретін жаңа сала пайда  болады да, инвестиция стратегиясын  қайтадан түзеуге тура келеді. Өйткені рынок үнемі қозғалыста  болып түрады.

6.Q - принципі

"Q" - принципі - бұл қор биржасындағы  бағалау мен актив құнын нағыз  қалпына келтіру арасындағы өзара  тәуелділік. Бұл тәуелділіктің көрсеткіш  - қатынасы : Q ═ дің биржалық бағалануы (құндылығы) / бұл активтерді ауыстырудың (сатып алу) күнделікті шығындары.

Егер бөлшек бірліктен үлкен  болса, онда инвестиция жүргізу тиімді болғаны (үлкен болған сайын, одан әрі  тиімді болады). Мәселен, үйдің рыноктық (биржалық) құнының, оны салудағы күнделікті құнына қарағанда, артық болуына  қарай, үй салуды ынталандырады, өйткені  бұл үйді жаңа үймен ауыстыруға кететін  шығындардан ол үйдің рыноктік бағасының  артық болуы.

Сөйтіп, инвестициялау тиімділігі сұраным бағасы мен ұсыным бағасының  өз ара қатынастарына байланысты болады. Егер тұтастай кәсіпорнын (фирманы) сатып алуға инвестицияны салуға есептегенде:

Q ═ фирманың барлық биржалық  құны / оның материалдық бөліктерін  орнына келтіру шығындары.

[өңдеу]Шет мемлекеттердегі инвестициялық қызметті қаржыландыру барысында тартымды ресурстардың құрлымы мен даму ерекшелігі

Батыс елдердің бір қатарында қазіргі  несие жүйесінде инвестициялық  банктер өздерінің дамуын алды. Батыс  елдердің инвестициялық банктердің пайда болып, басқа банктерден бөлінуіне  еңбек бөлінісі және несие аясындағы  мамандану әкелді.

Инвестициялық банктердің негізгі  қызметі -ұзақ мерзімді ссудалық капиталды  мобилизациялау және оны қарыз алушыларға акцияларды, облигацияларды және орналастыру  арқылы, қарыздық міндеттемелердің басқа  түрлері арқылы беру. Әр ірі фирма, корпорация әдетте өзінің инвестициялық  банкісімен жұмыс істейді және сол  банктің қызметін пайдаланады. Қазіргі  инвестициялық банктердің екі түрі қызмет етеді:

1.Бірінші типті инвеегациялық  банктер.

2.Екінші типті инвестициялық  банктер.

Мұндағы бірінші типті инвестициялық  банктер тек бағалы қағаздарды орналастыру  және сатумен айналаысады. Ал екінші типті твестициялық банктерге келетін  болсақ олар үзақ мерзімді несиелеумен  айналысады.

Батыс Еуропаның континенталды  елдеріне және дамушы елдерге негізінен  осы атап кеткен екінші типті инвестициялық  банктер тән. Бірінші банктер XIX ғасырдың бірінші ширегінде жауапкершілігі шектелген серіктестіктер формасында құрылған болатын. Инвестициялық банктер  аса тез дамуы XX ғасырдың 20-шы жылдарында байқалады.

Инвестициялық банктердін пайда болуын негізінен мемлекеттің бағалы қағаздарын орналастырумен байланысты деп көрсетеді. Кейіннен ұйымдастырудың акционерлік  формасының пайда болуымен олар үлкен компаниялар мен корпорациялар үшін олардың акциялары мен облигацияларын орналастыру арқылы ақша қаражаттарын мобилизациялайды, жаңа компанияларды құруда, қайта құруда, біріктіруде белсенді қатысады, сонымен қатар мемлекеттік биліктің барлық деңгейінің мемлекетгік бағалы қағаздарын орналастырады, оның ішінде орталық үкіметтің бағалы қағаздарынан бастап, жергілікті әкімшіліктің бағалы қағаздарына дейін орналастырады.

Бірінші типті иңвестициялық банктер  соңғы кезде көбінесе корпоративті секторлардың бағалы қағаздарымен операцияларды  жиі жүргізеді. Мұндай банктер акциялар мен облигацияларды орналастыру  арқылы өндіріс, транспорт және сауда  кәсіпорындарының ақша қаражаттарын алуда  делдал ретінде қатысады.

Бірінші типті инвестициялық банктер  капиталды тарту, бағалы қағаздар нарығында  қызмет көрсету бойынша бірқатар функцияларды атқарады:

• Акциялар мен облигацияларды қайта  орналастырумен айналысады;

• Халықаралық бағалы қағаздарды еуровалюта нарығында орналастыруда  делдал болады;

• Корпорацияларға инвестициялық  стратегияның сұрақтары бойынша  және бухгалтерлік есеп пен есеп беру жөнінде кеңестер береді.

Қазіргі кезде бұл банктерсіз бағалы қағаздарды сату өте қиынға түседі. Көптеген компаниялар инвестициялық  банктердің көмегінсіз ұзақ мерзімді ақша қаражаттарын ала алмаған болар  еді. Кейбір мемлекеттердің қазіргі  тәжірибесінде мұндай банктер компанияның  бағалы қағаздарын орналастырумен айналыспасада, компаниялар құрылып қызмет ете  алмайды. Осындай елдердің қатарына келесі елдерді мысалға келтіруге  болады: Канада, Ұлыбритания, Австралия, Америка Құрама Штаттары^[2].

Екінші типті инвестициялық  банктер соғыстан кейінгі . Батыс  Еуропаның экономикасын қалпына  келтіруде және дамушы елдердің салаларын  құруда үлкен рөл атқарды. Осыған байланысты келесі бірқатар елдерді  ерекше бөліп көрсеткен дұрыс  болады: Франция, Италия, Испания, Португалия, Скандинавия елдері. Аталған елдерде  аралас және мемлекеттік инвестициялық  банктер өндірісі ұзақ мерзімді несиелеудің  және онда жаңа салалардың құрылуының жоғары деңгейін қамтамасыз етті. Аралас және мемлекеттік типтегі инвеетициялық, әлеуметтік экономикалық даму бағдарларын  және экономиканы тұрақтандыру жоспарларын  іске асыруға белсенді қатысты. Қазіргі  кезде бұл инвестициялық банктер  ссудалық капитал нарығында әртүрлі  операцияларды жүргізеді: заңды  және жеке тұлғалардың жинақтарын аккумуляциялайды, орта және ұзақ мерзімді несиелеу жүргізеді, жеке және мемлекеттік бағалы қағаздарға салымдар жасайды, әртүрлі қаржылық қызметтерді дамытады. Дамушы мемлекеттердегі  мұндай инвестициялық банктер негізінен 1960 жылдары олар саяси тәуелсіздік  алғаннан кейін пайда болды. Бұл  банктерді құруға дамыған елдердің банктерді белсенді қатысты. Дамушы елдердің инвестициялық банктері орта және ұзақ мерзімді несиелеумен, бағалы қағаздармен операциялармен айналысады. Сонымен қатар, бірқатар елдердің бірінші типті және екінші типті инвестициялық банктердің операцияларын қатар асыратын банктер қызмет етуде.

Көптеген елдерде инвестициялық  банктердің қызметін басқа да қаржылық-несиелік мекемелер немесе коммерциялық банктер  атқарады.

Тұтастай алғанда, бұл принциптің қолданылу деңгейінің аз болуы, мемлекеттік  реттеушіліктің көп болуына қарай  туады^[3].