Кемірушілер отряды

Мазмұны

І. Кіріспе

 

ІІ. Негізгі бөлім

1.Кемірушілер отряды

• 1.1. Жалпы сипаттама 

1.2. Тұқымдастар

2. Кеміргіштер

2.1.Кеміргіштердің түрлері 

2.2. Қазақстан жеріндегі  кемірушілер отряды

 

ІІІ. Қорытынды

 

IV. Қолданылған әдебиеттер

 

І. Кіріспе

 Кемірушілер сүт қоректілердін, ішіндегі өте көп және кеңінен тараған жануарлар болып саналады. Кемірушілердің үш мыңға жуық түрі бар, жер шарының барлық бөліміне тараған организмдер.

 Дене мөлшеріне қарай ұсақ  немесе орташа болып келетін  көбінесе өсімдікпен қоректенетін жануарлар. Осыған байланысты тісінің құрылысында өзгешіліктері болады. Шошақ тісі болмайды, керісінше күрек тістері өте жақсы жетілген. Күрек тістері мен шөпті тістеп жұлады, ағаштарды кеміреді, қатты қабығы бар тұқымдарды шағып, дәнін жейді. Азу тістерінің үсті бұдырлы болады. Күрек тістерінің, кейбір түрлерінде азу тісте-рінің де түбірі болмайды. Сондықтан тістері өмір бойы өсіп отырады. Қатты өсімдік тектес азықтармен қоректенуі/к байланысты ішегі өте ұзын және барлығында да бүйен болады, Корегінің көпшілігі шөп немесе ағаш қабықтары болатындарының (қояндардың) бүйені ұзын болады да, ал дәндермен қоректенетін-дерінің (тышқандардың) бүйені қысқа болады.

Жыныстық жағынан ерте жетілуі  мен көп бала тууына байланысты көпшілігі  өте тез көбейіп кете алады. Кемірушілердің ішінде жер бетінде, жер астында, орманда және жартылай суда тіршілік ететіндері бар.

 Кемірушілердің көпшілігінің  терісі құнды болады. Сондықтан  олардың кәсіптік маңызы үлкен.  Бірсыпыра кемірушілер ауыл шаруашылық  өсімдіктерінің зиянкестері болып есептеледі. Енді біреулері адамға қауіпті аурулар (оба) таратады. Кемі-рушілер отрядына көптеген тұқымдастар және түрлер жатады.

 Тиіндер тұқымдасы (Sсіигdае). Тиіндер тұқымдасы Евразияда  және Солтүстік Америкада тараған.  Біздін. Отаны-мыздың барлық облысындағы ормандарда кәдімгі тиін (Sсlигиs vиlgагіs) тіршілік етеді. Қырым, Кавказ және Тянь-Шаньда бұл тиін қолдан жерсіндірілген. Тиіндер ағаш қуыстарына ұя салып, тіршілік етеді. Қыста ұйқыға кетпейді. Қорегінің басым көпшілігі қылқан жапырақты ағаштардың тұқымдары, азда болса жемістермен және саңырауқұлақтар-мен де қоректенеді.

 

ІІ. Негізгі бөлім

1. Кемірушілер отряды

1. Жалпы сипаттама

 Құнарлы әрі жұмсақ азықтармен  қоректенуіне байланысты бүйені  нашар жетілген. Азу тістерінің  түбі болғандықтан олар өмір  бойы өсіп отырмайды. Әдетте олар қысқа азық қорын жи-намайды. Бірақ кейде тиіндер саңырауқұлақтарды жинап, ағашта кептіреді. Тиіндер жылына екі-үш рет көбейеді. Өсім-талдығы азық жағдайына байланысты. Азықтары мол жылдары көбейіп, ал азық қоры аз жылдары саны өте кеміп кетеді. Қоректері аз жылдары олар ауып ауыл шетіндегі бау-бакшаға, парктерге келеді. Бағалы терісі үшін аң аулау кәсібінде маңызды орын алады.

 Шұбар тышқандардың бірнеше  ерекшелігіне тоқтап кетейік.  Біріншіден — олардың денесі  жолақ болады, екіншіден — құй-рығының жүні тықырлау келеді. Олар жерге ін қазып ұя сала-ды. Негізгі тіршілігі жер бетінде өтеді де, қысқа қарай ұйқыға кетеді. Күзге қарай самырсын жаңғақтарынан және астық дән-дерінен, бұршақтан қор жинайды. Бізде Сибирьде және Европаның шығыс бөлігіндегі ормандарда жолақ тышқан (Еиіатіаз зіЬігісиз) деген бір ғана түрі кездеседі.

 Тиіндер тұқымдасына жататын  саршунақтар мен суырлар-дың да  көптеген түрлері жер бетінде  тіршілік етеді. Бұған жататын  түрлердің көпшілігі індерде  бірнешеуі бірігіп, топтанып көбінесе далалы және таулы жерлерде мекендейді. Бұлардың тиіндерден айырмашылығы — жылына бір-ақ рет көбейеді. Олар шөптермен және астықтардың дәнімен қоректенеді. Сондықтан да бұлардың көпшілігі ауыл шаруашылығының зиянкестері. Сондықтан оларға қарсы аяусыз күрес жүргізіледі. Сонымен қатар саршұнақтар мен суырлар адамдарға оба және басқа жр,палы ауруларды жұқтырады. Қысқы ұйқыға қоректік шөптері қурап кеткен жылдары жаздың ішінде де жата береді. Заволжье, Қазақстан даласында және Орта Азия жартылай шөлді даласында мекендейтін сары саршұнақтың (Сіtеllиs fulvиs) қысқы ұйқысы ерекше ұзын болады. Сары сар-шұнақтар егістік жерлерден қашығырақ мекендейді, сондықтан ауыл шаруашылығының қауіпті зиянкесі болып саналмайды. Жыл бойына төрт ай ғана активті тіршілік етеді. Саршұнақтардың терісі басқа өкілдерінін, терісіне қарағанда өте құнды және сапалы болады.

 СССР-дің Европалық бөлігінде.  Кавказдың, Қазақстанның далаларында  кіші саршұнақ (Сіt руgтаеиs) деген  түрі тара- ған. СССР-дің Европалық  бөлігінен шығыста — Еділ өзеніне дейін шұбар саршұнақ (С. sиslіса) кездеседі.

 Орта Азияньщ құмды шөлінде  таращұйрык, саршұнақ (Sрегmорһіlорsіs  Іерtоdасtуlиs) тіршілік етеді. Олар  қысқы ұй-қыға жатпайтын, бұталарға  тез өрмелеп шығатын және шөбі  сирек құмды жерлерді мекендейтін организм. Індерінен ұзақ жерлерге өрістеп жайылып кетеді, өте жүйрік болады.

 Оңтүстік-шығыс Европаның, Қазақстанның, Батыс Сибирьдің далаларында  және Орта Азияның тауларында  суырлар тір-шілік етеді. Суырлар  систематикалық және биологиялық  белгі-лері бойынша саршұнақтарға жақын организмдер, бірақ олар-дан анағұрлым ірі болады. Олардың нағыз өкілі — дала суыры (Магтоtа bоЬаз) болып есептеледі.

 Қанатты тышқан (Рtегmуіdае) тұқымдасы  негізінен тропик-тік зоналарға  тараған. Бізде ұшатын тиін (Рtегmуs  vоtпs) де-ген бір ғана түрі Европа мен Сибирьдің ормандарын мекендейді. Күндіз ағаш қуыстарына жасырынып, түнге қарай шығатын түн жануары. Алдыңғы және артқы аяқтарының арасьшда болатын тері жарғағының көмегімен ұшатын тиіндер ағаштан-ағашқа секіріп, қалықтай “ұшып”, 10 ж-дей жерге барып түседі. Бұлар сирек кездесетін, кәсіптік маңызы жоқ жануарлар.

 Жайра тұқымдастары (Нуstгісіdае). Жайралардың денесінің арқа жағы  ұзын, өткір қатты инелермен қапталған.  Жайраның бізде (Нузһгіх һігзІШгозігіз)  деген бір ғана түрі Закавказьенің шығысында Орта Азияның тау бөктерлерінде кездеседі. Ағаш арасында, інде мекендейді. Кейбір жерлерде бақшаға зиянын тигізеді. Жайра қорғанғанда арқа жағындағы ұзын, өткір инелерін түкситіп, тез секіріп жауына инелерін төсейді. Халық арасында бұлар жауына инелерін атып жібереді-мыс деген жалған түсінік бар, од дұрыс емес.

 

1.2. Тұқымдастар

 Қ ұ н д ы з тұқымдасы  (Сазtгidае). Қазіргі кезде құндыздың екі түрі белгілі. Біреуі Солтүстік Америкада тараған, ал екіншісі бізде тіршілік ететін (Саstог fiЬег). Құндыздар топтанып жүріп ағашты өзендердің бойын мекендейді. Ағаш бұтақтарының және сабақтарының кескіндерінен “үйшік” және ін жасайды. Олар өзен бойына орналасқансын, сол өзенді төменгі жағынан байлап бөгеу жасап, өзен суынын, деңгейінің бір қалыпта болуын реттейді. Жазда шөптесін азықтармен, ал қыста ағаштардың қабығы және бұтақтарымен қоректенеді. Олар ағаш бұтақтарын кесіп, ұясының маңына қыстық қор жинайды. Жылына бір-ақ рет көбейіп, 2—4-ке дейін бала туады. Үш жасқа келгенде ғана жыныстық жағынан толығады.

 Қарақас тұқымдасы (Муохidае). Бұлар сырт пішіні тиіндерге  ұқсас ұсақ кемірушілер. Негізінен  Европаның, Орта және Оңтүстік  Азияның жапырақты ормандарына  тараған. Олар тіршілігін ағашта  да өткізеді және қысқы ұйқыға  жатады. Қаракас соня — полчак (Glis glіs) деген ірі түрі бау-бақшаларда-ғы жемісті жеп, зиянын тигізеді.

 Қосаяқтар тұқымдасы (Dіроdіdіdае). Бұлардың алдыңғы аяқтары қысқа,  артқы аяқтары ұзын болады. Қосаяқтар  далалы, шөлді жерлерде тіршілік  етеді. Құйрығы ұзын, оньщ ұшы  көпшілік жағдайда шашақты болады. Артқы аяқтарымен секіріп, өте тез қозғалады. Кейбір түрлері бақша және техника-лык, өсімдіктерді жеп зиянын тигізеді.

 Соқырлар тұқымдасы (Sраlасіdае. Бұл — жер астында тіршілік  етуге бейімделген кемірушілер.’Бұл  тұқымдасқа жататын кемірушілердің денесі жұмыр, мойыны денесінен айқын бөлінбеген, басы екі бүйірінен қысылыңқы, құлақ қалқаны болмайды. Табандары қысқа, көзі терісінің астына жасырынған, түгі қысқа, барқыт сияқты болады. Олар жерді күрек тістерімен қазып, басымен итеріп, топырақты сыртқа шығарады. Соқырлар өсімдіктердің тамырымен қоректенеді. Қоректерін іздеп жер астынан күрделі ін жолдарын жасайды. Кейбір жерлерде шаруашылыққа зиянын тигізеді. Соқырлар Отанымыздың Европалық бөлігінің далалық жерлерінде және Кавказда кең тараған.

 Тышқандар  тұқымдасы (Мигісіае). Тышқандар  — көбінесе інде тіршілік ететін, кеңінен тараған кемірушілер.  Бұлар негізінен өсімдіктермен,  кейбір түрлері ұсақ жәндіктермен, насекомдармен қоректенеді. Тышқандар  — тез жетілетін, өсім-тал жануарлар.  Қоректік азық мол болып, қолайлы жағдай туса, кейбір түрлері жыл бойы көбейе береді.

 Тышқан тұқымдастарынан  біздің елімізде егеуқйрықтар (Rаttиз) кездеседі. Бұл топтың негізгі  өкілдері сүр егеуқұйрық немесе  қаптесерлер (R. погЬеgісиs). Бұлар  — көбінесе құрылыстарда, адам мекендейтін жерлерде болады. Тышқандардың көптеген түрі барлық жерлерде кездеседі. -Мысалы, үй тышқаны (Миз mиsсиlиs), дала тышқаны (Аросdеmеs аgгогіиs), орман тышқаны (Ароdеmts sуlvаtісиs) т.б. Орман тышқандары ағаштың себілген тұқымын тасып, өскінін жойып, зиянын тигіэеді. Егіс тышқаны — басқа тышқандардан азу тісінің құрылысындағы ерекшелігімен және құйрығының қысқа болуымен ажыратылады. Бұлар — астық шаруашылырының зиянкестері. Арктикада лемминге деген бір түрі кездөседі. Олардың кейбіреулері кысқа қарай түсін аққа өзгертеді. Шөлді жерлерде құм тышқан-дары кездеседі. Бұлардың басқаларына қарағанда ірі, сүйретілген ұзын құйрығы болады.

 Тышқандар  тұқымдасына терісі өте бағалы  ондатра (Оп-dаtта zіЬеtһіса) деген  ірі кеміргіш те жатады. Оның  отаны — Солтүстік Америка. Олар Отанымыздың көпшілік жеріне жер-сіндірілген. Ондатра — жартылай су жануары. Көбінесе өсімдігі қалың су қоймаларында тіршілік етеді. Шөптен және жапырақтан жасаған үйшіктері немесе індері болады. Су өсімдіктерімен коректенеді. Өте өсімтал келеді. Әр балалағанда баласының саны 4—12-ге дейін жетеді. Жылына бұлар 2—4 рет көбейеді. Бір жылға жетпей-ақ жастарының жыныс органдары жетіледі

 

2. Кеміргіштер

2.1. Кеміргіштердің түрлері

Кеміргіштер, кемірушілер[1] (лат. Rodentia) – сүтқоректілер класының ең көп тараған отряды. Қазір олардың дүние жүзінде 32 тұқымдасқа жататын 2500-дей, ал Қазақстанда 15 тұқымдастың (ұшарлар, тиінтәрізділер, құндыздар, жайралар, саз құндыздары, қарақастар, жалмандар, тышқандар, жалғанқосаяқтар, қосаяқтар, алып көртышқандар, атжалмантәрізділер, бұзаубастар, құмтышқандар, қаптесерлер) 82 түрі кездеседі. Кеміргіштер республиканың барлық аймақтарында кең тараған, тек таудағы мәңгі мұз басқан жерлерде ғана кездеспейді. Осыған орай кеміргіштерде маусымдық түлеу қабілеті жақсы жетілген. Дене пішіні, тіршілігі алуан түрлі – 5 см-ден (кішкене қаптесер) 130 см-ге (теңіз доңызы) дейін, ал салмағы 6 г-нан (ергежейлі тышқан) 80 кг-ға (су шошқасы) жетеді. Тері жамылғысы жақсы жетілген, көпшілігінде үлпілдек, кейбіреулерінде тікен тәрізді инелерге (жайра) айналған. Алдыңғы аяқтары 5 не 4 башпайлы, артқысы 3 – 5 башпайлы. Басқа сүтқоректілерден ерекшелігі – екі жұп күрек тістері өте үлкен, қашау тәрізді, ұдайы өсіп, бір-бірімен (асты мен үсті) қайралып, өткірленіп отырады. Күрек тістерінің беткі қабаты қатты эмаль, ал қалған бөлімдері жұмсақтау дентин қабатымен қапталған. Көпшілігі жер үстінде, кейбіреулері жартылай суда (құндыз, ондатр, саз құндызы, су тышқаны), жер астында (алып көртышқан, соқыртышқан, т.б.) және ағаш діңінде (ұшар, тиін) тіршілік етеді. Өздері ін қазады, не басқа жануарлардың індерін пайдаланады, ұя да жасайды, кейде ағаш қуыстарын да баспана ретінде пайдалана береді. Көпшілігі жыл бойы белсенді, кейбір түрлері (сарышұнақтар) құрғақшылық жылдары жаз айларында да қысқа мерзімді ұйқыға, енді біреулері (суыр, сарышұнақ, қосаяқ, қарақас) қысқы ұйқыға кетеді. Өсімдік тектес азықпен қоректенеді, араларында жәндіктер және майда жануарларды қорек ететіндері де бар. Кейбір кеміргіштер қысқы азық қорын жинайды (борша тышқан, аламан, атжалман, қарақас, тиін, т.б.). Кеміргіштердің биологиялық бір ерекшелігі — жыныстық жағынан тез жетілетіндігі (майдалары 2 – 3 айда, ірілері 1 – 2 жылда), яғни жылына 3 – 4 рет көбейіп, бір өсімде 3 – 15 жас кеміргіштер туады. Қолайлы жылдары кеміргіштер саны өте жылдам өссе (10 – 100 есе), кей жылдары әр түрлі індеттерден жаппай қырылатын кездері де байқалады. Майда кеміргіштер 1,5 – 2 жыл, ірілері (суырлар, құндыз) 4 – 7 жыл тіршілік етеді. Кеміргіштердің табиғатта және адам өмірінде алатын орны өте үлкен. Көптеген түрлері ін қазып топырақ құнарлылығын арттыруға және өсімдік жамылғысын өзгертуге қатысады; шаруашылық мәні зор: тиін, ондатр, суыр, құндыз, т.б. жұмсақ терісі үшін көп ауланады; егістікке, жеміс ағаштарына, жайылымға, орман өсімдіктеріне, азық-түлік қорына көп зиян келтіреді; құмтышқан, суыр, сарышұнақ, егеуқұйрықтар оба, туляремия, лейшманиоз, лептоспироз сияқты табиғи ошақты ауруларды айналаға таратады.

 

2.2. Қазақстан жеріндегі  кемірушілер отряды

Қазақстанда кеміргіштердің 10 түрі (көк  суыр, үнді жайрасы, жалман, бесбармақты  ергежейлі қосаяқ, Гептнер ергежейлі  қосаяғы, үшбармақты ергежейлі қосаяқ, бозтүсті ергежейлі қосаяқ, алып көртышқан, Роборовский атжалманы, сары алақоржын) Қазақстанның “Қызыл кітабына” енгізілген.

Бұл отрядқа күрек тістері жақсы  жетілген сүтқоректі жануарлардың 2500-ге жуық түрі жатады. Олардың ішінде құрлықта, ағаш басында, суда, жер астында тіршілік ететін түрлері бар. Дене тұрқы 5 сантиметрден 1 метрге дейін жетеді. Қазақстанда кемірушілердің 80-нен астам түрі таралған. Оның 8 түрі Қызыл кітапқа тіркелген.

Көк суыр

Көк суыр Батыс Тянь-Шань(Тәңіртау) тау жоталарында шағын аймақта  таралған. Саны күрт азайып келеді. Бадам, Өгем өзендерінің жоғары ағысындағы таулы алқаптарда кездеседі. Көк суыр Қазақстанның Қызыл кітабына тіркелген, аудауға тыйым салынған. Көксуыр Ақсу-Жабағылы қорығында және Сайрам-Өгем ұлттық табиғи саябағында қорғауға алынған. Үнділік жайра Маңғыстаудың оңтүстігінде, Тәңіртау (Тянь-Шань), Қаратауда, Шу, Іле Алатауларының етегінде таралған, саны аз. Алматы, Қарағанды, Шымкент хайуанаттар бақтарында қолдан өсіріледі.

Қалқанқұлақ

Қазақстанда ғана таралған кемірушінің  бір түрі - қалқанқұлақ. 1938 жылы зоолоғ-ғалым В. А. Селевин Бетпақдала шөлінен бұрын ғылымға белгісіз кемірушіні тапты. Оның ғылыми аты сол ғалымның және табылған жердің атымен аталады. Дене тұрқы 9 сантиметрдей, құйрығы жіңішке әрі ұзынша, салмағы 30-35 грамдау құлағының үлкендігіне байланысты жергілікті тұрғындар «қалқанқұлақ» (кейде «жалман») деп атайды. Қазақстанда оның атына байланысты зоологиялық ғылыми «Селевиния» деген журнал бар. Бетпақдала, Балқаштың солтүстік шығысындағы шөлейтті жерлерде, Алакөл, Зайсан қазаншұңқырында таралған, бунақденелілермен қоректенеді. Ғылыми тұрғыдан әлі толық зерттелмеген.

Соқыртышқан

Қазақстанның батыс аймағындагы  шағыл шөл, шөлейтті жерлерде алып соқыртышқан  таралған. Жер астындағы қараңғы  іннен еш уақытта жер бетіне шықпайды. Көзі терінің астында, сондықтан  көрмейді. Құлақ қалқаны болмайды, алдыңғы аяғы қысқа, тырнағы күрек тәрізді. Күрек тістері аузынан сыртқа шығып тұрады, өткір. Жер астындағы өсімдік тамырларын кертіп қоректенеді. Қазақстанның Қызыл кітабына тіркелген.

Құндыз.

Қазақстанның өзен, көлдерінде ерте кезде көп таралған кеміруші - кәмшат. Оның терісі және жұпар безі өте бағалы болғандықтан, көп аулаған. Кәмшаттың жұпар безінен алынатын өнім кәмшат қайыр (бобровая струя) деп аталған. Қазіргі кезде кәмшат Жайық өзенінде ғана кездеседі.