Жасөпірім дамуындагы мінез құлық

Жасөспірімдердің тәрбиесі мен дамуындағы мінез- құлық

ауытқушылықтар

     Балалардың мінез-құлық ауытқуларын сипаттауда қазіргі заманғы педагогикалық-психологиялық әдебиетте «девианттық мінез-құлық» термині қолданылады (латын тілінен аударғанда «deviatio» -ауытқушылық). Девианттық мінез-құлық –қалыптан ауытқушылық және ол адамның қоғам мен әлеуметтік топта қабылданған өзін-өзі ұстау нормалары мен ережелеріне сай келмейтін іс-әрекеттері мен қылықтары. Девианттық мінез құлықтың мәнін түсінуде негізгі екі ұғымды қарастырамыз-«қалып (норма)» және «қылық». Әлеуметтік қалып-бұл нақтылы қоғамда тарихи түрде қалыптасқан жеке тұлғаның, әлеуметтік топтың немесе ұйымның мінез-құлық ережелерінің мөлшері, этикет, мораль, заңдық нормалар. Басқа да құндылықтар тәрізді, әлеуметтік нормалар тұлғаның бағалау және бағыт ұстау функцияларын орындайды, мінез-құлықты реттейді және бақылап отырады. Норма-идея, идеалдар сияқты бағыттапқана қоймай, белгілі бір ереже-міндеттерді жүктейді.

     Нормалардың реттеуші ықпалы-олардың мінез-құлықтың түрлерін, шарттарын, шекарасын ғана анықтап қана қоймай, сонымен бірге, қарым-қатынас шарттарын, мақсаттары мен құралдарын жасайтындығында.

     Әдетте, қабылданған нормаларды бұзу-қоғамның әлеуметтік топтары мен институционалдық формалары тұрғысынан осы ауытқуларды  жою бағытындағы нақты және айқын  жағымсыз реакциясын іске қосады. Сондықтан  да нормалар қоғамның тұрақтылығы мен  тәртібін қамтамасыз ететін, девиацияға қарсы күрестің бірден-бір әлеуетті құралы болып табылады.

     Психологияда  «қылық»- адамның рухани-адамгершілік тұрғыдан қалыптасуы және сол тұрғыда  оның өзге адамдарға, өзіне, қоғамға  және қоршаған табиғатқа деген қарым-қатынасын  айқындауы деп қарастырылады. Қылықтың адамгершілік көзқарас тұрғысынан бағаланатын  жағымды және этикалық, моральдық нормаларды бұзумен сипатталатын жағымсыз (аморальды) жақтары бар. Заң тұрғысынан алып қарағанда, норма ережелерін бұзушылық –бұл мемлекеттік немесе қоғамдық тәртіпті бұзу, азаматтардың құқығы мен жеке меншігіне қол сұғушылық болып есептеледі.

     Отбасы  тәрбиесіне қатысты тәлім –тәрбиелік идеялар қазақтың халық педагогикасында  Қорқыт ата кітабында, Әбу насыр  әл-Фараби, Жүсіп Баласағұн, Махмұт Қашғари, Ахмет Иассауи еңбектерінде, қазақ ақын-жыраулары Абай Құнанбаев, Шәкәрім Құдайбердіұлы  т.б. мұраларынан да елеулі орын алған.

     Мінез –құлықтағы қиындық және қиын балалар  ұғымы 1920-1930 жылдары пайда бола бастады. Ұғым бастапқыда ғылымда емес, күнделікті өмірде қолданып жүрді. Біраз уақытқа  ұмытылып, XX ғасырдың 50-60 жылдарында қайтадан қолданысқа енді. Алғашқылардың бірі болып бұл салада зерттеу жүргізгендердің  бірі - П.П. Бельский. Проблеманы алғаш  болып көтерген белгілі Ресей  педагогы П.П. Блонский. Ғалым қиын балалардың жеке басылық ерекшеліктерінің  өмір жағдайларымен, тәрбиемен өзара  әрекеттестігін есепке алып, кешенді  түрде зерттеулер жүргізіп, оны тәжірибеде қолдану жолдарын анықтады.

     Ал, А.С. Макаренконың бұл мәселеге арналған еңбектері педагогика ғылымының  алтын қорына енді.

     Баланың отбасынан қашықтап, оның ықпалынан  сырт қалуының психикалық әсерін Т.В. Лодкина, А.В. Захаров, В.С. Мухина, З. Матвейчик, Е.О. Смирновалар атап көрсеткен.

     Белгілі психолог ғалым Б.Г. Ананьев тұлғаның мінез-құлқының деңгейіне және күрделілігіне  қарамастан, оларда:

·       Адамдар туралы ақпарат пен тұлғаралық қарым-қатынас арасында;

·       Адамның қарым-қатынас процесіндегі қылықтарын өздігінен реттеуі мен коммуникация арасындағы;

·       Тұлғаның өзіндік ішкі әлемін өзгертуі сияқты қарым-қатынастар түрлері болатындығын дәлелдейді.

     Бұларда балалар мінез құлқындағы ауытқушылықтарды бағалау мен сипаттауда және олардың  себептері мен жою шарттарын  анықтауда есте -ұстау қажет.

     Девиантты мінез-құлықты кең және тар мағыналарында  қарастырады. Кең мағынадағы девианттық мінез-құлық деп–қоғамдағы  қабылданған  нормалар мен әлеуметтік стереотиптерге сай келмейтін кез-келген іс қимылды  айтамыз. Бұл жағдайдағы девиацияны жағымды және жағымсыз деп екі  түрге бөлуге болады.

     Жағымды девиантты мінез-құлық – бұл  көпшілік әдеттен тыс, таңғаларлық  деп қабылдаса, кейбіреулер теріс  деп қарамайтын құбылыстар болуы  мүмкін. Бұлар-ерлік, өзін-өзі құрбандыққа  шалу, біреуге шектен тыс берілу, біреуді шамадан тыс аяу т.б. көріністер болуы мүмкін.

     Жағымсыз (негатив) девиация, керісінше, көп адамдарды  мақұлдамау, жек көру сезімдерін туғызатын  мінез-құлық ауытқушылықтары. Мысалы, терроризм, вандализм, ұрлық, сатқындық, жануарға қатыгездік жасау т.б.

     Тар мағынасындағы девианттық мінез-құлық  дегеніміз жалпы қабылданған  нормалардан тыс, жағымсыз, еш адам жақтамайтын ауытқулар.

     Сонымен, девианттық мінез-құлық –кез келген қоғамдағы қабылданған әлеуметтік мінез-құлық нормаларына қарама-қайшы  келетін қылықтар жүйесі. Бүгінгі  таңда девиантты мінез-құлқы бар  балалардың және нашақорлық пен ішімдікке  тәуелді балалар санының өсуі өзекті проблемаға айналып отыр. Девианттық мінез-құлық – бұл балалар  мен жасөспірімдердің әкімшілік  жазалау шараларын қолдануға  әкеп соғатын құқық бұзушылықтарды үнемі жасауы, оқудан, жұмыстан қасақана жалтаруы, отбасынан немесе балаларды  оқыту тәрбиелеу ұйымдарынан  үнемі кетіп қалуы, олардың қылмыстық  жауаптылыққа жатпайтын қоғамдық қылмыс белгілері мен қоғамға қауіпті  әрекеттер жасауы. Олардың түрлеріне  қылмыскерлік, ішкілікке салыну, нашақорлық, жезөкшелік, құмар ойындарына қызығушылық, психопатиялық бұзылу және т.б. жағымсыз қылықтарды жатқызуға болады.   

XIX ғасырдың  аяғы мен XX ғасырдың басында  девиацияның биологиялық және  психологиялық табиғаты туралы  түрлі концепциялар пайда бола  бастады. 

Девиациялық концепциялар.    
 

     Девиантты мінез- құлық  үлкен екі категорияға  бөлінеді. Біріншіден, ашық немес жабық  психопатологиясы бар, психикалық саулық нормасынан ауытқитын іс-әрекет. Екіншіден, құқықтық әлеуметтік және мәдени нормаларды бұзатын әлеуметтік емес іс-әрекет. Егер бұл әрекет еленбейтін болса, оларды құқық бұзушылық деп, ал егер назар  аударатындай және оларды жазаланатын  болса-қылмыс деп атайды. Жастар арасында соңғы жылдары тәртіп бұзушылық, нашақорлық, ұрлық жасаушылық, ішімдікке  салынушылық, жезөкшелік кең орын алуда. Жасөспірімдердің жан дүниесі нәзік, сезімтал. Үлкендердің айтқанын, іс-әрекеттерін, ақпарат құралдарын (теледидар, түрлі  түсті бейресми журналдар, т.б.) көргендерін  тез қабылдайды. Міне, сондықтанда  алған ақпарат пен телехабарла  беріліп тұратынқылмыс хроникасы  жағымсыз мәліметтер жастарды қатыгездік пен жүгенсіздікке ұрындыруда. 

     Қоғамның  басқа топтарына қарағанда девианттық мінез-құлық жасөспірімдерде көбірек  байқалады. Оның обьективті себебі, жасөспірімдерде  құқықтық әлеуметтену процесі және деликвенттік мінез-құлық бір мезгілде жүреді. Девианттық мінез-құлыққа психологиялық, құқық, мәдениет немесе мораль нормалары  сияқты жалпы қабылданған немесе оған негізделген нормалардан ауытқыған  қылықтар жүйесін жатқызамыз.

     Неліктен  жасөспірім шақ қауіп тудыратын  шақтар?

Біріншіден, психогармоналды процестерден басталып, Мен концепциясының бетбұрысымен аяқталатын өтпелі кезеңдегі ішкі қиыншылықтар әсер етеді. Екіншіден, жасөспірімнің  әлеуметтік жағдайының тұрақсыз болуы. Үшіншіден, әлеуметтік бақылаудың механизмдерінің  қайта құрылуына байланысты туындаған  қарама-қайшылықтар: бақылаудың балалық  формалары, сыртқы нормалар мен үлкендерге бағынушылықты ұстану ықпал ете  алмайды, ал ересектік әдістері қалыптасып үлгермеген.

Жүргізілген зерттеулер бойынша жасөсіпірдерде девиантты мінез- құлықпен (әділетсіздік, қылмысты топтарға тәуелділік, заңсыз істерді жасау, есірткіні қолдану, ішімдік, басқыншылық мінез-құлқы, суицидті мінез-құлық) және басқа психикалық күйзелістермен байланысты. Бұл байланыс немен түсіндіріледі.

Ғылыми  әдебиеттерде осыған байланысты 4 басты  гипотеза бар:

1.     Девиантты мінез-құлық өзін-өзі сыйлаудың төмендеуіне септігін тигізеді. Себебі, соған қатысты индивид еріксіз өзінің әрекеттеріне қарсы қоғамның ойларын бөледі, сонымен қоса өзін де.