Мәдениет және өркениет

              Қазақстан Республикасының Білім  және Ғылым Министрлігі

                                Қазақ Бас Сәулет Құрылыс Академиясы

 

 

Реферат

 

 

 

       Тақырыбы: Мәдениет және өркениет

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                                       Тобы: Арх 11-1*

                                                                       Орындаған: Оңалбек Ж.Ғ.

                                                                       Тексерген: Жамалов Қ.Ж.

                                           

                                              Алматы 2013

 

                                     Кіріспе

 Философияның басқа  пәндер арасындағы орны оның  предметі мен атқаратын қызметтері  арқылы айқындалады. Ол, бір жағынан,  басқа пәндердің дүниетанымдық  және методологиялық маңызы бар  нәтижелерін жалпылайды, екінші  жағынан, олар үшін дүниетанымдық  және методологиялық негіздемелер  қорытыңдылайды, сөйтіп арнайыланған  ғылыми білімнің салаларына қойылатын  міндеттерді шешудің негізгі  стратегияларын және соларға  қол жеткізудің тәсілдерін анықтауға,  рационалды түрде ой елегінен  өткізуге көмектеседі. Ең ақыры,  философия, өмірлік-практикалық  тәжірибенің, дүниені танымдық  және құндылықтық игерудің неше  түрлі формаларына сүйене отырып, өз ұғымдары мен принциптерінде  өнегелік, діни, көркемдік, саяси,  құқықтық, ғылыми-техникалық сана  тудыратын дүниетанымдық идеяларды  тасымалдайды (трансформациялайды). Философия,  практикалық білімнің көп түрлі  жүйелерін синтездей отырып, дүниенің  ғылыми суретін қалыитастыруға  қатынасады, іс-әрекеттін барлық  формаларын интеграциялауды іске  асырады, мәдени-тарихи дәуірдің  өзіндік санасы ретінде көрінеді. Мәдени-тарихи дәуірдің өзіндік  санасы бола отырып, философия  қазіргі рухани ахуалда постиндустриалдық,  техногендік өркениет салаларына  деген жауапкершілік сананы жасақтауға  ат салысады. Философия әртүрлі  мәдени-рухани позициялардың өзара  әрекеттесу процесінде келісімдік, консенсустік стратегияны жасауға  үлес қосады. Ол қоғамдық жүйенің  тұрақты да орнықты формасының  мәдени үлгісін, ұлттық қауіпсіздікке  және мәдени бірегейліктің таңдап  алынған үлгілеріне қатер төндіретін  деструктивтік әрекеттерге қарсы  тұрудың стратегиясын жасақтауға  қатынасады.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                                       НЕГІЗГІ БӨЛІМ

 Философия мәдениет  феномені хақысында 

 Философия мәнін түсіндірмелеудің  негізгі типтері. Дүниеге қатынас  және дүниетаным ұғымдары. Дүниетаным  және дүниенің жалпы мәденилік  суреті. Дүниетаным және фплософия.  Философия пайда болуының тарихи-әлеуметтік  детерминанттары. Мәдениет дүниесіндегі  философияның қатынасы мен тағайыны. Философия адам құштарлығының  әр түрлі төрт саласының - ғылым,  поэзия, дін, логика - негіздемесі  ретінде. Философия және мифология.  Философия және дін. Философия  және өнер. Философия және ғылым.  Философия және саясат.

 Мәдени-тарихи контекстегі  философия 

 Философия және философ.  Мағынаға және еркіндікке толысқан адамның өмірлік стратегиясьш қалыптастырудағы рухты көтеретін ақиқаттар мен идеалдардың маңыздылығы. Философия қатаң рационалдықтың идеалы ретінде.

 Философиялық ой кешу  типтері. Философиялық бағыттар  мен жүйелерlің көп түрлілігі. Философияның мәдени-тарихи сипаты. Философия формаларының этномәдени ерекшеліктері.

 МӘДЕНИЕТ КОНТЕКСТІНДЕГІ  ФИЛОСОФИЯЛЫҚ ОЙ КЕШУДІҢ ТАРИХИ  ТИПТЕРІ 

 Шығыс мәдениетіндегі  философия феномені 

 Көне үнділік мәдениетіндегі  діннің мәртебесі және оның  философия қалыптасуы мен дамуына  әсері. Үнділік философия қарсаңындағы (Ведалар дәстүрі) негізгі дүниетанымдық идеялар. Упанишадалардағы дүниетанымдық ізденістер дүниеден аскеттік қашқақтаудың формасы ретінде. Қайта түрленудің мәңгілік циклынан құрылудың жолдарына деген ізденістер.

 Шығыс ойының өзіндік  ерекшелігі. Ойлаудың кармалық стилі философияның моральдық және метафизикалық өлшемінің формасы ретінде. Карма, реинкариация және касталар жүйесі туралы ілім Үнді философиясының негіздемесі ретінде.

 Буддизм және оның  Ведалық дүниетаным мен ритуалдық  практикаға қатынасы. Буддизм Упанишадаларды сыни қайта түсіну ретінде. Буддизмнің іргелі идеялары. Күш қолданбаудың буддистік стратегиясы, оның Шығыс адамының тарихи тағдырына әсері.

 Даостық философия  және дүние-әлемнің суреті. Дүние-әлемнің даостық суретіндегі адамның орны. Өмірді сактау мен нығайтудың даостық тәсілі. Әділдік принципінің Космостық сипаты. Өлместікке жетудің даостық практикасы.

 Моизм конфуцийшылдыққа альтернативті әлеуметтік-этикалық, доктрина ретінде. Моизмнің іргелі идеялары: жалпы махаббат, табыстылық, өзара пайда. Моизм прагматикалық мақсаттылықтың философиясы хақында және оның қытайлық адам мәдени стратегиясының практикалық бағыттылығының қалыптасуына әсері.

 Легизм «соғысушы мемлекеттер»  дәуіріндегі саяси-әлеуметтік стратегиялар философиясы ретінде. Легизмнің іргелі құндылықтары қоғамдағы тәртіп, заңдар және жарлықтар. Легизм қытайлық қоғамның қауіпсіздігі мен тұрақтылығының моделін іздеу идеологиясы хақында. Философиялық ілімдердің Қытай халқының мәдени өміріне әсері.

 Антикалық мәдениеттегі  философия 

 Платонның білім және құзырлылық мәселесін қоюының іргелілік сипаты. Платон философиясы табнғат пен қоғам үстінен Зерде басымдылығын орнықтыруды іздестіру формасы хақында.

 Аристотель философиясы  антикалық мәдениет энциклопедиясы  хақында. Зерделі өмірге қол жеткізу үшін білім мәселесінің мәртебелілік және маңыздылығы. Білім алу жолдары мен құзырлылықтың мәселелену Этикалық құзырлылықтың қалыптасуы және оның зерделі іс-әрекетте туралы білімдер жинақтаудағы рөлі. Логика салиқалы ойлаудың органон ретінде. Өркениетті адам табиғатын айқара ашудың формасы ретінде. Қоғамдағы өмір Зерде мүмкіндіктерін шығармашылықпен іске асырудың шарты ретінде. Қоғамдағы зерделі өмір ретіндегі «полития» - адам қоғамдастықтың мақсаты.

 Жеке бас бақытын қамсыздандыру жайлы философиялық ізденістер. Эпикуреизм - жеке бастың игілікті болуының философиясы ретінде. Гедонизмге қол жеткізу жолдарының рационализациялануы. Стоицизм жеке бас бақьггына қол жеткізудің философиясы ретінде. Киниктер немесе өмірдің табиғи салтын іздестіру философиясы. Римдік стоицизм аскеза мен саяси борыш аралығындағы қызу ізденістің рухани жолы ретінде. Табиғи құқық идеясы жалпы құқықтық тәртіп орнықтырудың негізі ретінде. Рим мемлекеттік және құқықтық өмірді ұйымдастыруға құқықтың стоицистік тұғырнамасының әсері.

 Антикалық философияның  адамның дүниеге рационалдық  қатынасының, оның табиғат пен  әлеуметтік дүниеге рационалды  үстемдігі стратегиясының қалыптасуына  әсері. Антикалық философияның  дүниетанымдық бағдарларының адамның  мәдени және саяси-әлеуметтік активнзмінің қалыптасуына әсері.

 ОРТА ҒАСЫРЛЫҚ МӘДЕНИЕТТЕГІ  ФИЛОСОФИЯ ФЕНОМЕНІ 

 Батысеуропалық ортағасырлық  мәдениеттегі философия мен діннің  феномені 

 Батысеуропалық ортағасырлық  философия қалыптасуының мәдени-әлеуметтік контексті. Негізгі қайнар көздері. Ортағасырлық мәдениеттегі христиандық дін феномені. Христиандық дүниетанымның көкжиегі. Христиандық діннің негізгі рухани құндылықтары. «Өмірлік философиядан» түңілу және антикалық рвдионалды бағдарланған философияның теоретикалық мәселдемелеріне деген құштарлығының ғайып болуы. Жер бетіндегі өмір тарихтың драмалылағы ретінде. Қайғы-қасірет және әділсіздік үшін әділ марапатталу туралы ілім. Екі мәдениет кездесуі: христианшылдық және гректік пен эллинистік философиялар.

 Философия мен теология  интеллектуалдық қызметтің негізгі  түрлері ретінде. Дүниетанымдық  ізденістердің орталық тақырыптары.  Философия мен ортағасырлық адамның  мәдени өмірінің интеллектуалдық  саласына христианшылдық енгізген  жаңа қағидалар. Ортағасырлық адамның мәдени таңдауының басты стратегияларын қалыптастырудағы А.Августиннің ролі. Батысеуропалық ортағасырлық философиялық ойға арабтық-мұсылмандық философияның әсері. Христианшылдық пен аристотелизмнің синтезі. Схоластика феномені. Схоластика кезеңіндегі философия. Схоластикалық ойлаудың өзіндік ерекшелігі. Томизм римдік католикалық шіркеудің философиясы хақында. Томизмнің іргелі идеялары. Философия және теология. Сенім мен білімнің арақатынасы мәселесі. Схоластика фнлософиясы. Томизм схоластикалық даналықтың жоғары формасы

 хақында.

 Исламдық ортағасырлық  мәдениет контекстіндегі арабтық-  мұсылмандық философия 

 Арабтық-мұсылмандық философияның мәдени-әлеуметтік және рухани контексті. Исламдық мәдениет және философияның негізгі бағыттарының қалыптасуы. Мәдениеттің исламдық дүниесіндегі рационалистік дәстүрлі «Фәлсәфәнің» іргелі идеялары мен принциптері. Араб тілдес перипатетизмнің энциклопедизмі, универсализмі: Әл-Кинди, Әл-Фараби Ибн Сина, Ибн Рушд. Ең маңызды дүниетанымдық сауалдарды жасақтаудағы рационалдық дәстүр ғұламаларының үлесі.

 «Құрандағы» білім тұғырнамасы. «Құран» және рационалдық құдайлық ілім. Дүниенің исламдық моделі. Адам орны және оның өмірді құрудағы негізгі максималары.

 Түрік тілдес философияның қалыптасуы. Жүсіп Баласағұн философиясы. Құттылықты білім. Этика, саясат мәселелері. А.Иүгінекидің философиялық ізденістері. Махмұт Қашғаридың философиялық ізденістері. Қожа Ахмет Иассауидің суфийлік ілімінің түп-негізгі идеялары мен принциптері. Шығыс пен Батыс елдерінің рухани мәдениетіне суфизмнің әсері.

 Ренессанс пен Реформация  мәдениетіндегі философия

 Ортағасырлық мәдениет  пен ойдың мәдени-әлеуметтік трансформациялары. Ренессанстық дүниетанымның антропоцентризмі. Табиғат пен адамның жаңаша түсінігі. Антикалық және эзотерикалық ілімдердің (неоплатонизмнің, герметизмнің, каббаланың, мистицизмнің) қайта түрлеу және олардың Қайта Өрлеу философиясына әсері. Қайта Өрлеу философиясы және жаңа ренессанстық ойлаудың қалыптасуы. Дүниетанымдық сауалдар және Қайта Өрлеу Дәуірі ойшылдарының философиялық ізденістері. Философиялық ой-желістердің негізгі тақырыптары мен мәселелері.

 Реформация философиясы.  Сенім феномені. Сенім адамдарды ақтау тәсілі ретінде. Зерде және сенім. Лютерлік теологияның волюнтаристік сипаты. Лютердің пессимистік антропологиясы.

 Н.Макиавеллидің саяси  философиясы және оның «күшті мемлекет» моделінің қалыптасуындағы маңызы. Философия және әлеуметтік утопия. Идеалдық мемлекет моделінің қалыптасуындағы Зерденің рөлі.

 Эмпиризм мен рационализм  философиялық дәстүрінің пайда болуы. Эпистемологиялық идеалдың қалыптасуы. Жаңа рационалдықтың қалыптасуы. Ғылым философиялық рефлексиялар «предметі» ретінде. Батыс адамының дүниені рационалдық игерудің перспективаларын айқындауы. Жаңа Уақыт философиясы дүниетанымдық ұстанымдарының батыс адамының мәдени іс-әрекеттегі субъективтілігін демонстрациялаудың принципті жаңа мүмкіндіктерін қалыптастыруға әсері. 18 ғ. екінші жартысы мен 19 ғ. бірінші жартысындагы неміс мәдениетінің ерекшелігі. Философиядағы «Коперникандық төңкеріс».

 Канттық трансценденталдық  философия таным теориясы ретінде.  Канттың пайым мен зерде туралы  ілімі. Кант диалектика туралы. Моральдық еріктің Канттық этикасы  борыш этикасы ретінде. Категориялық  императив шешім қабылдау үшін  идеалды стандарт және азаматтық қоғам негіздемесі ретінде. Канттың құқық философиясы жанжалдарды әділ реттеудің тұғырнамасы ретінде. Адам құқықтары туралы мәселе жайындағы философиялық рефлексия.

 Ағартушылық және Романтизм  идеяларының Гегельдің философиялық  ілімінің қалыптасуына әсері.  Диалектикалық ойлау тұғырнамасы  қалыптасуының қайнарында. Диалектикалық  ойлаудың категориялық сипаты. Гегельдің  диалектика туралы ілімі. Диалектиканың  негізгі категориялары. Диалектиканың  принциптері. Даму ұғымы. Диалектикалық  дамудың заңдары. Диалектика таным  әдісі хақында. Құл мен әміршінің  диалектикасы өзіндік даму тарихи процесін түсіну формасы ретінде. Гегельдің құқық философиясы. Гегельдің саясат философиясы.

 

 Л.Фейербахтың антропологиялық  ілімі. Діни жатсыну феномені. Л.Фейербахтың христиан дінін сынауы. Л.Фейербахтың махаббат тұғырнамасы.

 XIX ғ. мәдениетіндегі батысеуропалық философия XIX ғ. екінші жартысының мәденитіндегі дәуірлік оқиғалар. Рационализм және оптимизм, шексіз прогресске деген сенім. Индустриалдық коғам және оның негізгі доминанттары. Техникалық прогрессі иидустриалдық қоғамның басты құндылықтары ретінде. XIX ғ. - ғылымның «Алтын ғасыры».

 Адам туралы эпистемологиялық  айтыстар. Саяси-әлеуметтік философияның қалыптасуы. К. Маркстың предметтік іс-әрекет туралы ілімі. Адамның әлеуметтік тұғырнамасы. Жатсыну және оны жеңу туралы ілім.

 Қоғамдық ғылымдардың  дамуы. Әлеуметтік-гуманитарлық  білімге деген құштарлықтың артуы. Позитивизмнің туындауы. О.Кант позитивтікі социологияның әкесі ретінде. Философия және сциентизм. Эмпириоқритицизм мен махизм позитивизмнін жалғастырушылары ретінде. Ғылыми зерттеу әдіснамасына деген құштарлық. Неокантианство және оның ғылыми-зерттеу әдісі мәселесін жасақтауы. Адамның жаңа өлшемі: «адам рәміздік жануар ретінде».