Автор работы: Пользователь скрыл имя, 26 Марта 2012 в 16:27, контрольная работа
Жывая сувязь з гісторыяй памнажае сілы народаў. Гісторыя – гэта невычэрпная крыніца сапраўднага патрыятызму, інтэрнацыяналізму і сацыяльнага аптымізму, якія дапамагаюць весці барацьбу з тымі агрэсіўнымі імперыялістычнымі кругамі, якія не адмаўляюцца ад ваеннага гвалту як спосабу вырашення супярэчнасцяў эпохі. Для таго каб паспяхова змагацца з вайной, трэба добра ведаць, што такое вайна, якія незлічоныя ахвяры, разбурэнні і пакуты яна нясе. Людзі звяртаюцца да падзей Другой сусветнай вайны, каб падобнае ніколі больш не паўтарылася, каб разгром фашысцкай Нямеччыны і мілітарысцкай Японіі паслужыў суровым урокам для тых, хто выношвае авантурыстычныя планы новай, куды больш жудаснай ваеннай трагедыі.
Уводзіны ………………………………………………………………………………. 3
Устанаўленне фашысцкага акупацыйнага рэжыму: сутнасць, мэты і асноўныя палітычныя, эканамічныя і ваенныя мерапрыемствы.…………….4
Дзейнасць калабарантаў і іх арганізацый на акупіраванай тэрыторыі Беларусі. Армія Краёва………………………………………………………….7
Маладзёжная палітыка нямецка-фашысцкіх захопнікаў
на Беларусі.… ………………………………………………………………… 10
Заключэнне…………………………………………………………………………….13
Літаратура……………………………………………………………………………14
Колькасць беларускай моладзі ў Нямеччыне значна павялічылася ў чэрвені - ліпені 1944 г., што было выклікана:
а) прымусовым вывазам Вермахтам дзяцей і падлеткаў ва ўзросце ад 8 да 14 гадоў;
б) эвакуацыяй перад наступленнем Чырвонай Арміі Кіраўнічага штаба СБМ і больш за 1000 дзеячаў моладзі, групы членаў Беларускай службы бацькаўшчыне, і дзесяткаў тысяч цывільных жыхароў разам з моладдзю[6].
Калі кіраўніцтва СБМ і на бацькаўшчыне не выкарыстоўвала гвалтоўных метадаў вярбоўкі, то ў Нямеччыне не было на тое ні магчымасці, ні патрэбы - моладзь, якая эвакуявалася з Беларусі, сама шукала элементарных умоў для пражыцця. На 1 жніўня 1944 г. у Нямеччыне працавала 4500 беларускіх юнакоў і юначак. Гэтая моладзь перш за ўсё цяжка працавала. Варта заўважыць, што пэўная частка гэтай моладзі не ўваходзіла на бацькаўшчыне ў арганізацыю СБМ і толькі ў прыёмных лагерах атрымала членскія білеты і нацыянальныя павязкі на рукавы.
Удзел юнакоў і юначак у
ваенна-эканамічных
Такім чынам, Нямеччына отрымала
шмат добрасумленнай працоўная сілы
за кошт беларускіх юнакоў і юначак.
Масавы ўдзел „савецкай” моладзі
ў ваенна-эканамічных
Урэшце пэўная частка моладзі
кіравалася ідэйнымі матывамі, якія сфармаваліся
пад уплывам акупацыйных
Аднак, для многіх юнакоў
і юначак, палітычна зарыентаваных
на Нямеччыну, стаўка Гімлера на Ўласава
была раўназначная здрадзе нацыянальных
інтарэсаў Беларусі. Для многіх гэта
была драма: сфармаваныя ідэйна ў
духу патрыятычных СБМаўскіх „дзесяці
запаветаў”, яшчэ да капітуляцыі Нямеччыны
апынуліся яны перад прывідам
паўторнага маральна-палітычнага
Заключэнне
Другая сусветная вайна і яе вынікі навучылі нас разуменню той небяспекі, якую нясуць з сабой войны, асабліва сусветныя, разуменню таго, што яны наогул павінны быць выключаны з жыцця супольнасці. Нават падрыхтоўка да вайны злучана з гіганцкім раскраданнем грамадскіх багаццяў. Вытворчасць смяротнай зброі паглынае велізарныя матэрыяльныя і духоўныя сілы народаў, з'яўляецца сур'ёзнай перашкодай на шляхі сацыяльнага прагрэсу.
Акупаваўшы Беларусь гітлераўцы прынеслі народу незлічоныя бедствы. У выніку так званага “новага парадку” – рэжыму нябачнага крывавага тэрору, жудасных здзекаў загінула 1/3 насельніцтвы, 380 тыс. чалавек вывезена на працу ў Нямеччыну. З-за людскіх страт насельніцтва Беларусі ў 1945 г. склала толькі 6,2 млн.чалавек. За час акупацыі ў рэспубліцы было знішчана каля 9200 населеных пунктаў, з іх звыш 5295 фашысты знішчылі разам з усімі жыхарамі ці іх часткай. Па адзнаках заходніх спецыялістаў, Беларусь больш,чым якая-небудзь іншая еўрапейская краіна, папакутавала ад вайны.
Такім чынам галоўны вынік Другой сусветнай вайны – гэта імкненне народаў не дапусціць паўторы сусветнай трагедыі, прадухіліць новую сусветную вайну. Перамога – наш найвялікі здабытак, мы павінны шанаваць ёй і паважаць усё, што было зроблена для яе дасягнення. Змагацца супраць ваеннай пагрозы трэба да таго як загаворыць зброя.
Літаратура