Педагогикалық қарым қатынас психологиясы

Оқып-үйренудің аса маңызды элементі – сеп-түрткілер (мотивтер). Қандай да оқу əрекеттерін не тұтастай оқу  істерін орындай отырып, оқушы осы сеп-түрткілерді басшылыққа алады. Оқуға қызықтыратын мотивтер түрі көп, əрі сан қилы. Олардың əрқайсысы өз алдына дербес ықпал жасамай, бір-бірімен тығыз ықпалдастық байланыста оқушының білім игеруіне себепші болады. Ақыл-ой əрекеттеріне ынталандырушы сеп-түрткілер қатарында танымдық қызығулар мен қажеттердің маңызы ерекше. Бұлардың жоғары деңгейде дамуы үшін шынайы ғылыми мазмұн жəне педагогикалық мақсат бағдарында ұйымдастырылған белсенді де дербес таным қажет.

Оқу процесінің қызметтері. Оқу процесі бірнеше қызметтерді – білімдендіру, дамыту, тəрбиелеу, ынталандыру жəне ұйымдастыру – атқарады. Бұлардың бəрі кешенді іске қосылады, алайда, тəжірибелік іс-əрекетті дұрыс ұйымдастыру, оқу міндеттерін тиімді жоспарлау үшін олардың əрбірін өз алдына қарастырған жөн.

Оқу процесінің білімдендіру қызметі  ең алдымен білім, ептілік, дағдыларды, шығармашылық іс-əрекет тəжірибесін  қалыптастыруға бағытталады.

Білім (знание) – бұл деректер, мəлімет, ұғымдар, ережелер, заңдар, теориялар, формулалар мен сипаттамаларды , т.с.с. түсіну, есте қалдырып, қажеттікке орай қайта жаңғырту.

Оқу барысында ғылыми білімдер тұлға  меншігіне айналып, оның тəжірибелік  қорына енуі қажет. Бұл қызметтің  іске асырылуынан білім толықтығы, жүйелілігі жəне саналылығы, оның бекімі мен əрекетшеңдігі қамтамасыз етіледі. Оқушы ғылым негіздері мен іс-əрекет түрлері бойынша мəліметтер жинақтайды, игерілген білімдерді саналы пайдалана білу негіздері қаланып, оларды тұрмыстық міндеттерді шешуге қолдануға үйренеді.

Білімдендіру қызметі сонымен бірге оқушыға тек білім игертіп қана шектелмей, олардың ептіліктері мен дағдыларын қалыптастыруға арқау болады.

Ептіліктер – бұл адамның  ережелерге сүйене отырып, қандай да нақты  əрекеттерді орындау қабілеті. Дəлірек  айтсақ, ептілік дегеніміз – білімді практикамен байланыстыра қолдану тəсілдерін, жолдарын меңгеру.

Дағды – бұл саналы іс-əрекеттің  автоматтастырылған бірлігі. Басқаша  айтсақ, дағды – ойланбай орындалатын, жоғары дəрежеде жетілген ептілік.

Ептілік жаттығулар нəтижесінде қалыптасады. Дағды қалануы үшін көп санды қайталаулар қажет.

Ептіліктер мен дағдылар жалпы  оқулық жəне арнайы оқулық болып ажыралады.

Арнайы оқу ептіліктері мен  дағдылары нақты оқу пəні мен  белгілі ғылым саласына байланысты қалыптастырылады. Мысалы, физика, химия пəндері бойынша – зертханалық тəжірибелер өткізу, заттай көрнекіліктер пайдалану; географиядан – картамен жұмыс, масштабты өлшемдер, компас не басқа құралдарды қолдану; математикадан – логарифмдік сызғышпен, есептеу машиналарымен, əрқилы модельдермен жəне т.б. жұмыс алып бару ептіліктері мен дағдылары орнығады.

Арнайылардан тыс оқу процесінде оқушылар барша пəндерге қатысы бар  жалпы оқу ептіліктері мен  дағдыларын да игереді. Мысалы, оқу  жəне жазу дағдылары; өзіндік таным  жұмыстарын тиімді ұйымдастыру ептіліктері; оқулық, анықтамалар, библиографиялық тізімдермен жұмыс.

Оқу процесі білім беру қызметімен бір уақытта тəрбиелік міндеттерді  де іске асырып барады. Оқудың тəрбиелік  қызметтері осы əлеуметтік процестің  өз табиғатына орай орындалады. Осыдан оқу процесінде оқушыларда көзқарастар, ғылыми дүниетаным, табиғат, қоғам жəне ойлау заңдылықтарын пайымдау, қоғамдық талап, тəртіп нормаларын мойындау əрі оған байланысты заңдарға бойсыну қабілеттері қалыптасады. Тұлғаның қажетсіну сезімі, іс-əрекеттік, əлеуметтік мінез-құлық, құндылық жəне құндылықты бағыт-бағдарлар да осы оқу процесінде пайда болып, жетіліп отырады.

Тəрбие мүмкіндіктері тікелей  білім мазмұнынан келіп шығады. Əр оқу пəнінің өзіндік тəрбие мүмкіндігі бар. Оқушылардың тұлғалық сапа-қасиеттерін қалыптастыруда гуманитар жəне əлеуметтік-экономикалық пəндердің тəрбиелік маңызы басқа кəсіби пəндермен салыстырғанда өте жоғары.

Оқу барысындағы тəрбиелік ықпал  мұғалім мен оқушы, оқушылардың  өзара қатынасына жəне ұжымдағы психологиялық  жағдайға байланысты. Педагогикалық процесс қатысушыларының арасындағы қарым-қатынас, тілдесу стильдері əрқилы болуы мүмкін: əміршіл-əкімшіл, демократиялық, либералдық. Бұл орайда қазіргі заман педагогикасының ұстанымы-мұғалімнің оқушыға деген ізгілікті (гуманистік), сыйластық қатынас жасауы, шəкірттерге белгілі шамада дербес, өз бетінше жұмыс алып бару мүмкіндігін беру жəне оларды оқу процесін ұйымдастыруға тартып, сенім білдіруі. Осылардың бəрі біріге оқушыға білім беру процесінің тең құқықты субъекті болатынын танытып, оның белсенділігін көтеруге жəрдемін тигізеді. Оқу адамды барлық уақытта тəрбиелейтіні белгілі, алайда ол тəрбие кейде қисынсыз бағытқа да бұрылып кетуі ықтимал, сондықтан оқудың тəрбиелік қызметін іске асыруда оқу процесін ұйымдастыруға, оның мазмұнын іріктеу мен əдіс, формаларын таңдауға байланысты тəрбие міндеттерін дұрыс түсініп алған жөн.

Білім беру жəне тəрбиелеу қызметтерімен  бір қатар оқу процесі балаға дамыту ықпалын да жасайды. Оқып, білім  игере отырып, оқушы жан-жақты  дамуы тиіс, яғни тұлғаның сөйлеу тілі, ой толғауы, сезімдік жəне қозғалыс ептіліктері көңіл-күй-еріктік, қажетсіну қабілет-қасиеттері ілгерілі даму өзгерістеріне келеді. “Даму басы - оқу”(Л.С.Выготский)- бұл аса маңызды психологиялық заңдылық. Сабақ барысында мұғалім қаруы болған білім мазмұны, ол қолданған оқу формалары мен əдістері, сондай-ақ оқушылардың белсенді, саналы да əрқилы іс-əрекеттері – бəрі де даму өзегі.

Дұрыс ұйымдастырылған оқу əрқашан  дамыту қызметін атқаратыны сөзсіз, дегенмен оның нəтижелі іске асуы арнайы бағыт-бағдардың болуына тəуелді. Педагогика теориясы мен тəжірибесінде дамыту мақсатына орай ерекше оқу технологиялары нақтыланған:

- ақыл-ой əрекеттерін кезеңмен  дамыту бағыты (И.Я.Талызина);

- теориялық материалдар көлемін  арттыра беру (Л.В.Занков);

- жоғары қарқын жəне қиыншылық деңгейінде оқыту (Л.В.Занков);

- оқушылардың өз оқу əрекеттерін  сезінуін қамтамасыз ету (Л.В.Занков);

- проблемді оқыту (А.М.Матюшкин, М.И.Махмутов);

- оқудың дамытушы əдістер жүйесін  қолдану (И.Я. Лернер, М.Н.Скаткин);

- оқудағы мазмұндық қорытындылау тұжырымы (В.В.Давыдов, Д.Б.Эльконин);

- оқушылардың танымдық іс-əрекеттерінің  белсенділігін көтеру əдістерін  қолдану (Г.И.Щукин);

- төңіректері қоғам, адам, өнермен  қатынастардан болатын толғаныс, көңіл-күй, сезімталдық дамыту  жолдары пайдалану арқылы оқу тиімділігін арттыру бағыты (Д.Кабалевский, И.Волков).

Бүгінгі таңда оқудың дамытушылық  қызметін жүзеге келтіретін талай технологияларын  мұғалімдер табысты қолданып жүр (11-лекцияда).

Білім беру, тəрбиелеу жəне дамыту қызметтерімен қатар педагогика ғылымында оқудың ынталандыру жəне ұйымдасу қызметтері де өз алдына қарастырылуда. Оқу процесін шəкірттерді алдағы оқу-танымдық жұмыстарға еріксіз тартатындай, келер сабаққа ынтық болып күтетіндей дəрежеде құрастыру, оқушыны жаңаны білуге ынталандыратындай етіп ұйымдастыру қажет.

Оқу процесінің жоғары да аталған  барша қызметтері бір-бірінен оқшауланған  құбылыстар емес, олардың бəрі өзара  шартты байланыста əрі сабақ бөліктері  мен кезеңдерінің бəрінде бірдей орындалып барады.

 

 Жоғарғы мектептегі оқыту үдерісінің  әдіснамалық негіздері

 

Оқу мəнін түсіндірудің бірнеше  əдіснама-дидактикалық жолдары бар. Олардың ішінде аса кең танымал болғандары: 1) Гербарттық тəрбиелік оқу бағыты; 2) Дж.Дьюидің оқушы белсенділігіне негізделген оқу бағыты; 3) қазіргі заман демократияшыл дидактика бағыты.

Тəрбиелік оқу бағыты. Негізін салған неміс философы жəне педагогы И.Гербарт. Ол Я.А.Коменскийдің дəстүрлі сынып-сабақтық жүйесін сындарлы түсінім тезіне сала отырып, оның кемшіліктерін көрсетті, онымен бірге этика мен психологияның соңғы жетістіктерін арқау еткен жаңа дидактикалық жүйе түзіп, ұсынды. Гербарттың пікірінше, оқу-тəрбиенің ең жоғары мақсаты – адамгершілікті, моральды, күшті мінезге ие болған тұлға қалыптастыру. Оның ойынша, тəрбиелік оқу келесі этикалық идеяларға сүйенуі тиіс:

- тұлға ұмтылыстарының бағытын,  аймағын жəне күшін анықтаушы  кемел жетістігі; 

- өз еркін басқалардың еркіне  икемдесуі мен бағынуын қамтамасыз  ететін тілектестік; 

- адамдар арасындағы дау-дамайдың  өрістеуіне шек қоятын құқықтар;

- басқалар тарапынан болған  көңіл қабарту жəне өкпені  қайтаруды міндетіне алатын əділдік; 

- адамның ерік сезімін оның  ниеттері мен наным-сенімдеріне  икемдестіруге мүмкіндік беретін  ішкі рухани еркіндігі. 

Бұл жүйенің негізгі ерекшеліктері  келесідей: мектептің басты міндеті – оқушылардың ақыл-ес дамуын қамқорлыққа алу. Моральдық тұрғыдан күшті мінез иелерін қалыптастыруға дұрыс педагогикалық жетекшілік, тəрбие жəне онымен байланысты оқу себепші болады. Жетекшілік жасаған адамның міндеті балалардың тұрақты іспен шұғылдануын қамтамасыз ету, дене жəне интеллектуалды дамуына бақылау қою, тəртіпке үйрету. Оқудың тəртіппен тығыз байланысқа келуінен, білімнің оқушы сезімі жəне ерігімен бірігуінен – тəрбиелік оқудың мəні құралады. Бұл түсінікті ендіре отырып, Гербарт тəрбиені оқудан бөлектеуге болмайтынына, ерік жəне мінездің ақыл-санамен бірге дамитынына баса назар аударды.

Гербарттың дидактикаға ендірген басты жаңалығы – оқу сатыларын  бөлектеу болды. Оның дидактикасындағы схема келесідей: түсініктілік –  байланыс – жүйе-əдіс. Оқу процесі ұғымдардан түсініктерге өту жəне түсініктерден теориялық сипаттағы ептіліктерге жету жолымен жүргізіледі. Бұл схемада, байқағанымыздай, практикаға орын қалмаған. Бұл формальды деңгейлер оқу мазмұнынан ажыралып, барша сабақтарда жəне барлық пəндерге арналған оқу процесінің желісін айқындайды.

XIX ғасырдың ортасында кең таралған  Гербарт теориясы кейін бірте-бірте  маңызын жоя бастады. Осы күнгі  бағалармен өлшестіретін болсақ, Гербарт жүйесі мектептің дамуына  кері ықпал жасады. Осы теорияның негізінде оқудың мақсаты дайын білімдерді ұсынып, жаттату деген пікірлер тарай бастады; оқу процесіндегі белсенділік тек мұғалімнен ғана күтілді, оқушыларға «тыныш, назар салып, мұғалімнің айтқанын орындау» міндеттері таңылды, яғни балалар енжар тыңдаушыға айналды. Дегенмен, Гербарт дидактикасынсыз, одан келер ықпал болмағанда, оның тəрбие тəжірибесін сынға салып, қайта қарастырмағанда, бүгінгі теория мен практика мектеп өміріне еш уақытта да енбеген болар еді. Зерделі назар аударсақ, бүгінгі мектептің өзінде де Гербарт қалаған əміршіл дидактиканың элементтерін көптеп кездестіруге болады. Осылайша, өз сыныбына қатаң тəртіп енгізуді ниеттеген мұғалім алдымен ойланғаны жөн –бұлай істесем бола ма? Гербарт тəжірибесінде бұл тəсіл қолданылған, бірақ оқудағы шектен тыс қаталдықтан ғұламаның кейінгі шəкірттері бас тартты. Бұл өнеге – құптарлық.

Оқушы белсенділігіне негізделген  оқу бағыты XIX ғасырда жасаған  американ философы, психологы жəне педагогы Джон Дьюи дидактикасы қоғам  мен мектептің прогрессив дамуына қайшы келген гербартшылардың əміршіл-əкімшіл педагогикасына қарсы тұру мақсатында дүниеге келді. Гербарт дидактикасына келесідей қарсы айыптар тағылды:

- қатаң тəртіп пен жазалауларға  негізделген үстірт тəрбие;

- өмірмен байланыспаған оқудың  «кітабилылығы» ;

- оқушыларға тек «дайын» білімдерді  ұсыну, жаттауға бағытталған «енжар»  əдістерді қолдану; 

- оқушылардың қызығулары жəне  қажеттерімен байланыспауы;

- оқушы қабілеттерін дамытуға  аз көңіл бөлінуі. 

Дж.Дьюи өз зерттеуінде оқушылардың  белсенділігі дамуына басты назар  аударып, оқушылардың қызығуларына, олардың өмірлік қажеттеріне  байланысты болған оқудың (құрғақ сөзді, кітаби, тек жаттауға негізделген оқудан гөрі) анағұрлым жоғары нəтижелер беретініне көз жеткізді. Дьюидің оқу теориясына енгізген негізгі үлесі – «толық ойлау əрекеттері (акті)» жөніндегі жаңалық пікірі. Осыған байланысты адам өз өміріне аса күрделі де кедергі болған қиыншылықтарды кездестірген кезде ғана ойлау əрекетіне кіріседі. Əрбір «толық ойлау акті» келесі кезеңдерден құралады:

- қиыншылықты түйсіну (сезу);

- оны нақ байқап(көріп), мəнін  анықтау; 

- одан құтылудың жолдарын іздестіру (болжам белгілеу);

- болжастырылған шешімнен қорытындыға  келу (гепотезаны логикалық тексеріске  салу);

- болжамды қабылдау немесе одан  бас тартуға мүмкіндік беретін  келесі бақылаулар мен эксперименттерге  өту. 

Шешімдерін ойластырып, жеңу қажет  «қиыншылықтар» кейін «проблема» атауын алды. Дьюидің пікірінше, дұрыс құрылған оқу əр уақытта проблемді болуы тиіс. Оқушыларға берілетін тапсырмалар олардың қызығуларына, өмір талаптарына сəйкес болуы шарт.

Мұғалім оқушылардың қызығу қабілеттерінің дамуына мұқият ден қоя отырып, олардың алдына түсінімі жəне шешілуі жағынан қиналтпайтын проблемалар қойып баруы қажет. Оқушылар, өз кезегінде, осы проблемаларды шешуден өздеріне жаңалық əрі пайдалы болған білімдерді игеретініне сенімді болуы тиіс. Сабақтар «толық ойлау актілері» негізінде құрылып, одан оқушылардың келесі ептіліктерді игеруі күтіледі:

- нақты қиыншылықты сезу;

- оны (проблеманы) анықтау; 

- кезіккен қиыншылықты жеңудің  болжамын (гипотезасын) түзу;

- толық проблеманы немесе оның  бір бөлігін шешудің жолын табу;