Автор работы: Пользователь скрыл имя, 18 Марта 2012 в 13:49, автореферат
Екiншi өзгерiстермен толықтырылған монография әлемдік қауымдастықта жаңа саяси-құқықтық шындықтың туындауымен тығыз байланысты, сонымен қатар ұлттық заңнаманың шұғыл дамуымен, халықаралық құқықпен ұлттық құқық аспектілерінің, кеңеюімен байланысты шығарылып отыр. Кiтапта халықаралық және ұлттық құқық арақатынасы нысаны талданған, халықаралық шарттарды конституциялық қамтамасыз ету, халықаралық құқық нормаларының сот-құқықтық реформасына тигізіп отырған ықпалы, халықаралық құқықтық нормалар және қағидаларының ұлттық құқық сәйкестiгiнiң жетiлдiруіне бағытталған ұсыныстар енгiзiлген.
Жалпы алғанда біздің еліміздегі билікті шектен тыс асыра пайдаланудан адам құқықтарын қорғау саласы ары қарай жетілдіруді және ұлттық заңнаманы осы сала бойынша халықаралық құқық нормаларының талаптарына сай етуді қажет етеді.
3 Бөлімде пайдаланылған әдебиеттер тізімі
1. Гумилев Л.Н. Этносфера. История людей и история природы. – М.: Экопрос, 1993. – 544 с.
2. Манов Г.Н. Признаки государства: новое прочтение//Политические проблемы теории государства.– М., 1993. – 96 с.
3. Шинкарецкая Г.Г. Международная судебная процедура. – М.: Наука, 1992. – 224 с.
4. Синха С.П. Юриспруденция. Философия права: Краткий курс/Пер. с англ. – М.: Издательский центр «Академия», 1996. – 304 с.
5. Гинзбургс Дж. Соотношение международного и внутреннего права в СССР и в России//Государство и право. – 1994. – №3. – С. 108-113.
6. Розин В. Проблемы современного правопонимания//Материалы Международного круглого стола «Проблемы современного правопонимания» //Научные труды «Әділет». – 2000. – №1 (7). – С. 78.
7. Панарин А.С. Философия политики. – М.: Новая школа, 1996. – 424 с.
8. Проблема уровней и систем в научном познании. – Минск: Наука и техника, 1970. – 256 с.
9. Вернадский В.И. Биосфера и ноосфера. – М.: Наука, 1989. – 261 с.
10. Рынок и юридическое образование//Казахстанская правда. – 1998, 25 августа.
11. Явич Л.С. Сущность права. – Л., 1985. – 288 с.
12. Дж. Н. Мур. Верховенство права в международных отношениях// Верховенство права: Сборник: пер. с англ. – М.: Прогресс, 1992. – 216 с.
13. Талалаев А.Н. Юридическая природа международного договора. – М.: Изд-во ИМО, 1963. – 263 с.
14. Тункин Г.И. Теория международного права. – М., 1970. – 511 с.
15. Зимненко Б.Л. Соотношение общепризнанных принципов и норм международного права и российского права//Международное право. – 2/2000/8. – С. 53-60.
16. Кул-Мухамед М. Жакып Акпаев. Патриот. Политик. Правовед. Политико-правовые взгляды Ж.Акпаева. – Алматы: Атамура, 1995. – 240 с.
17. Фольклорное право (Очерки теории и практики неписаного права) / Под ред. А.Д. Рентелн и А.Дандес: Гарланд паблишинг инкорпорэйтид, Н.-Й. и Л. – 1994. – В 2-х т. XVI + 1037 с.
18. Менжинский В.И., Даниленко Г.М. Процесс образования и действия международного обычного права//Международное право и международный правопорядок. – М., 1981. – 172 с.
19. Василенко В.А. Основы теории международного права. – Киев: Выща школа, 1988. – 288 с.
20. Грабарь В.Э. Первоначальное значение римского термина jus gentium//Ученые записки Тарт. ун-та. – Тарту. – 1964.– Вып. 148. – С. 39.
21. Левшин А.И. Описание киргиз-казачьих, или киргиз-кайсацких орд и степей. – Алматы: Санат, 1996. – 656 с.
22. Аверинцев С. Византия и Русь: два типа духовности // Новый мир. – 1988. – №7. – С. 210-220.
23. Калиев Ж. Мамлегер уладит ссору//Казахстанская правда. – 2005, 17 февраля.
24. Тороев Ж. Суды аксакалов в Кыргызстане//Юрист. – 2005. – №1(43). – С. 23.
25. Курманова Ф. Мировые судьи: о роли и значении в укреплении правосудия//Зангер. – 2003. – №9. – С. 26.
26. Кенжалиев З.Ж., Даулетова С.О. Казахское обычное право в условиях Советской власти (1917-1937гг.)/Под ред. С.З. Зиманова. – Алматы, 1993. – 142 с.
27. Халиков К.Х. Выступление на конференции «Обеспечение судебной власти в деятельности районного суда: современное состояние и некоторые направления совершенствования»//Тураби. – 2004. – №2. – с.8-17.
28. Выступление Президента Республики Казахстан Н.А. Назарбаева на IV съезде судей Республики Казахстан (г. Астана, 3 июня 2005 года)//Зангер. – 2005. – №6. – С.3-7.
29. Книпер Р. Этапы правовой и судебной реформ в Казахстане //http://www.samal.kz/php3/
30. Рогов И.И. Работы будет много...//http://www.zakon.kz/
31. Выступление председателя Верховного суда РК К. Мами на расширенном совещании судейского корпуса республики по итогам работы за 2004 год//Зангер. – 2005. – №3. – С. 7-10.
32. Мами К.А. Условия для успешного завершения реформ созданы//Зангер. – 2005. – №6. – С. 8-11.
33. Вiснiк Центру суддiвсiких студiй. – 2004. – №1. – С. 23-25.
34. Ахметов К. Нравственный аспект правосудия//Зангер. – 2004 – №4. – С. 4-6.
35. Тұрғараев Б. Қуатты сот - әлеуметтік теңдік пен тұрақтылықтың кепілі//Зангер. – 2005. – №6. – С 12-17.
36. Иконников А. Одиннадцать лет спустя//Континент//2005. – №13 (140), 29 июня - 12 июля 2005 г.
37. Выступление Президента Республики Казахстан Н.Назарбаева на VII съезде РПП «Отан»// http://www.president.kz
38. Комментарий Государственно-правового отдела Администрации Президента Республики Казахстан к Указу Президента РК «О мерах по усилению независимости судебной системы в Республике Казахстан»//Казахстанская правда. – 2000, 2 сентября.
39. Халиков К.Х. Ради будущего нашей страны//Юрист. – 2005. –№5 (47). – С. 46-48.
40. Абдраимов Б.Ж. К вопросу о конструктивном взаимодействии судебной и законодательной ветвей власти//Фемида. – 2004. – №12 (108). – С. 2-3.
41. Карташкин В.А. Права человека в международном и внутригосударственном праве. – М.: Институт гос. и права РАН, 1995. – 134 с.
42. Казинформ. Причем тут напряженность?//Казахстанская правда. – 2002, 4 апреля.
43. Йоханнесбургские принципы о роли права и устойчивого развития//Зангер. – 2002. – №9. – С. 9-11.
44. Гинзбургс Дж. Американская юриспруденция о взаимодействии международного и внутреннего права//Государство и право. – 1994. – №11. – С. 86.
45. Авясов М.Р. Актуальность и перспективы международного права//Российское право в Интернете, 2003, №2.
46. Бычкова С.Ф. Значение международных конвенций по правам человека в деятельности органов конституционного надзора// http://www.constcouncil.kz/
47. Павлова Л.В. Международное право в правовой системе государств//Белорусский журнал международного права и международных отношений//http://beljournal.
48. Давид Р. Основные правовые системы современности. – М., 1988. – 329 с.
49. Справка о результатах изучения апелляционной и надзорной практики коллегии по гражданским делам Верховного Суда Республики Казахстан за 1 полугодие 2002 года//http://www.supcourt.kz/s
50. Обзор судебной практики применения основных положений о порядке взаимодействия органов, ведущих уголовный процесс, с компетентными учреждениями и должностными лицами иностранных государств по уголовным делам (глава 55 УПК)//Бюллетень Верховного Суда Республики Казахстан. – 2005. №5. – С. 57-72.
51. Макашев З. Важно создать достойные условия для работы судов//Зангер. – 2004. – № 11. – С. 10.
52. Жалыбин С.М. Суд присяжных всегда и везде являлся объектом полемики…// Юрист. – 2005. – №5. – С. 12-20.
53. Оппенгейм Л. Международное право. – М.: Иностр. лит-ра, 1949. – Т.1. – С. 36.
54. Тиунов О.И. О понятии международного контроля // СЕМП. – 1988. – М. – 1989. – С. 99; Котляров И.И. Правовые вопросы контроля за соблюдением международных обязательств//Международное сотрудничество и международное право. – М., 1977. – С. 40; Валеев Р.М. Контроль в современном международном праве: Автореф. дис. ... д-ра юрид. наук. – Казань, 1999. – 40 с.
55. Каженов А. Судебно-правовая реформа в государствах-участниках Содружества Независимых Государств и ее реализация//Материалы конференции «Суды и их роль в укреплении государственной независимости», (г. Астана 15-16 марта 2001 года)/Справочная система законодательства Республики Казахстан «Юрист», 2005.
56. Кусаинова Л. Механизмы международного контроля за соблюдением прав человека//«10 лет независимости Республики Казахстан: достижения и проблемы адвокатуры»: Сборник материалов международной научно-практической конференции. – Алматы: Общественный фонд политико-правовых исследований «Интерлигал» в Казахстане, 2001. – 128 с.
57. Сахаров А.Д. Мир, прогресс, права человека: Статьи и выступления. – Л.: Сов. писатель, 1990. – 128 с.
58. Массовые политические репрессии – тяжкое преступление Советской власти // М.Т. Баймаханов. Избранные труды по теории государства и права. – Алматы: АЮ-ВШП «Әділет», 2003. – 710 с.
59. Аманжолова Ш. 31 мая – День поминовения // 30 октября. – 2003, №34.
60. Самарина А. «О реабилитации жертв политических репрессий»: первые десять лет покаяния//Общая газета. – 2001, 18 октября.
61. Джаганова А. Верность отчей земле//Казахстанская правда. – 1999, 23 октября.
62. Ашимбаев М. Мы не должны стать инструментом Белого дома //Экспресс К. – 2003, 1 апреля.
63. Зайцев О.А. Международно-правовые акты, регулирующие государственную защиту участников уголовного процесса // http: //www.hro.org /docs/ilex /index.htm
64. Лукашук И.И. Международно-правовое регулирование международных отношений (системный подход). – М., 1975. – С. 16.
65. Бахтыбаев И. Восстанавливая историческую справедливость // Казахстанская правда. – 2003, 31 мая.
66. В защиту прав и интересов граждан//Юридическая газета. – 2003, 26 марта.
4. ЕО және ТМД аЙмақтық бiрлестіктерін қалыптастыру: жалпы және ерекше
4.1 Тәуелсiз Мемлекеттер Достастығының және Еуропалық Одақтың қалыптасуының тарихи – құқықтық аспектілері
Адамзаттың қазiргi кезеңдегі даму факторларының бiрi интеграция (кiрiгу) болып табылады. Интеграция процесстерi дезинтеграциямен, ескінің тарауы – жаңаның пайда болумен, ескі интеграциялық құрылымдардың ыдырап - жаңа экономикалық, саяси, әскери және басқа да одақтардың тууымен алмасып отырады. Және дегенмен интеграция үстем болатын, позитивтi тенденция болып табылады. Сондықтан да біз осы бөлiмде интеграциялану процесі кезінде пайда болатын сұрақтарды, яғни мәселелерді қарастыратын боламыз.
Адамзаттың өзіндік тарихы яғни, шағын жалпылықтан неғұрлым iрiлеуге, оқшауланғаннан гөрі неғұрлым өзара тәуелділікке негізделген кезекті интеграциялық эволюция ретінде қарастыруға болады: Осы процесстер қәзіргі күшіндегі халықаралық құқық аясындағы негізін қалайтын қағидалардың бірі ретінде БҰҰ Жарғысында көрініс тапқан және Бiрiккен Ұлттар Ұйымының 1970 жылғы 24 қазандағы құжатпен қабылданған Жарғысына сәйкес мемлекеттердiң арасындағы достық қатынастар мен ынтымақтастыққа қатысты халықаралық құқықтардың қағидалары туралы Декларацияда толық айтылған. Аталған құжатқа сәйкес, «Мемлекеттер бiр-бiрiмен, олардың саяси, экономикалық және әлеуметтiк жүйелерiнiң айырмашылықтарына, түрлі аядағы мемлекетаралық қатынастарына қарамастан, халықаралық бейбітшілік пен қауіпсіздікті сақтау және халықаралық экономикалық тұрақтылыққа жәрдемдесу мен өрлеуіне, халықтың ортақ әл-ауқатына сәйкес ынтымақтасуы қажет.
Аймақтық бiрiгулер мемлекеттердiң ынтымақтастығы мақсаттарына сәйкес құрылады және жеке мемлекетке қарағанда ғаламдану үрдісіне сәйкес жылдам дамитын, әрі өмiр сүре білетін, сонымен қатар бәсекеге түсе алатын адамзат iзденісіндегі детерминирленген логикалық құбылыс болып табылады. «Еуразия – 2000» Еуразия халықаралық экономикалық саммитінде Бүкiләлемдiк Экономикалық форумның президенті профессор К. Шваб былай деп атап өттi:
«Ғаламданумен байланысты жаңа өнеркәсiптiк революция мынадай көрініс береді, кім жеңді және кім жеңілді бұл бірнеше жылдар ішінде тез арада шешіледі. Маргинализациядан (кiрмелену) құтылу үшін шағын мемлекеттердің бiр-ақ жолы бар - ол регионализация. Регионализация және ғаламдану - бұл бір-бірлеріне параллель процестер. Ал аймақтар - глобалдi, яғни жаһанды экономиканың кiрпiштерi сияқты /1/.
ТМД елдері және алыс шетелдердің қатысуымен аймақтық халықаралық ұйымдар құрылады, Шанхай Ынтамақтастық Ұйымында (ШЫҰ) мысалы Қытай белсенді рол атқарса, экономикалық жоспарда Әзiрбайжан, Грузия және Түркия белсене ынтымақтастық орнатса, болашақта басқа да экономикалық, саяси және әскери одақтар құрылу жоспарлануда.
Бұрынғы Кеңес Одағының аумағында болып жатқан немесе посткеңестік елдер мен алыс шет елдердің қатысуымен болатын интеграциялық процесс әлемдік қауымдастықта болып жатқан тенденциялар көрінісін береді. Әлемде үнемі болып жатқан интеграциялық және дезинтеграциялық үрдістерде саяси, экономикалық, қорғаныс және басқа да мақсаттарды қамтитын бірігу үрдістері үстемдік роль атқарады. Интеграциялық үрдіспен қамтылған: дамыған елдер сияқты, түрлі аумақтық қауымдастықтар құра отырып, мысалы, құрамына АҚШ, Канада, Мексика, сонымен қатар Асунсьон шартының дамушы елдері – Меркосур, қазіргі уақытта құрамына тек қана Аргентина, Бразилия, Парагвай және Уругвай мемлекеттері ғана емес, сонымен қатар екі ассоцирленген мүшесі бар – Боливия және Чили кіретін NAFTA - Солтүстiк Американың еркiн сауда аймағын жатқызуға болады. Меркосур ең iрi және тез дамып келе жатқан аумақтық интеграциялық бірлестік болып табылады. Оның 12 миллион шаршы километрден асатын аумағында 200 миллионнан аса адамдар тұрады, ал ЖIӨ-нің жиынтық көлемi осы елдерге кіретін елдерден 1 триллион доллардан асады. (бүкіл Латын Америкасы елдерінің барлық жалпы өнімінің жартысынан астамы). Меркосур ғаламдық масштабы бойынша көлемі және экономикалық әлеуеті жағынан Еуропалық Одақтан кейін екініші, Еуропалық Одақ және Солтүстік америкалық Еркін Сауда (НАФТА) аймағынан кейін үшінші Кеден Одағы болып табылады /2/.
Африкалық Бiрлiк Ұйымы ХХ ғасырдың бiрiншi жартысында мына мақсатта өз континентіндегі елдерді екі өзекті мәселеге байланысты топтастырды: колониалдық тәуелдiлiктен толық босатумен байланысты күресуге; Оңтүстiк Африкадағы апартейд режимін және нәсiлдiк кемсiтушіліктің барлық нысандарын жоюмен байланысты.